بن¬بطریق در حدیثی به نقل از نافع، غلام عمر می¬نویسد: به ابن¬عمر گفتم: «چه كسی پس از رسول ¬خدا(ص) از همه برتر است؟» گفت: «به تو چه ربطی دارد، ای بی¬مادر!» سپس گفت: «استغفرالله! بهترین آنها پس از پیامبر، كسی است كه هر آنچه بر خودش حلال بود بر او نیز حلال بود[23] و هر آنچه بر خودش حرام بود بر او نیز حرام بود.» گفتم: «او چه كسی است؟» گفت: «علی(ع).» سپس گفت: «پیامبر درهای مسجد را بست؛ مگر باب علی(ع) را و به او گفت که هر آنچه در این مسجد بر من جایز است بر تو نیز جایز است. … تو وارث من و وصی من هستی، دین مرا ادا می¬كنی… .»[ اسدی حلی، العمده، قم موسسه النشر الاسلامی، 1407ق، چاپ اول ص 180ـ181.،]
منبع:پرسمان
برچسب خوردهابن تیمیه, ابن عبدالوهاب, اندیشه فرقه وهابیت, اندیشه فقهی, اندیشه فقهی وهابی, اندیشه فقهی وهابیت, اندیشه فقهی وهابیون, اندیشه وهابیت, اهل سنت, بنیانگذاران وهابیت, پرسش وپاسخ, پرسش وپاسخ پیرامون وهابیت, پیرامون وهابیت, تاریخ, تاریخ اهل سنت, حدیث, سلفی, سلفی گری, سلفیان, سلفیه, سلفیون, شخصیت های وهابی, شخصیت های وهابیت, شخصیت های وهابیون, عبدالوهاب, عربستان, عربستان سعودی, عمر, عملکرد وهابیت, غلام, غلام عمر, فرقه وهابیت, فضیلت امام علی (ع), فضیلت امام علی علیه السلام, فضیلت علی (ع), فضیلت علی علیه السلام, مبانی فکری, مبانی فکری فرقه وهابیت, مبانی فکری وهابیت, مبانی فکری وهابیون, محمد بن عبدالوهاب, مکتب سلفیان, مکتب سلفیه, منابع وهابیت, نافع, نافع غلام عمر, وهابی, وهابیان, وهابیت, وهابیت شناسی, وهابیون