«هجرت» در قرآن کریم مکرر بعنوانِ یک فضیلت نقل شده است. «الَّذِينَ آمَنُوا وَهَاجَرُوا وَجَاهَدُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ»[1]، ایمان است و هجرت است و جهاد؛ زیربنا و شالوده «ایمان» است، هیچ عمل و کاری بدونِ ایمان نتیجه‌ی ابدی نخواهد داشت. بهترین کار «مقابله‌ی با ظلم و استکبار» و «حمایت از مظلوم» است، اما اگر همین کار بدونِ ایمان باشد دستِ کسی را نمی‌گیرد، اول «ایمان» است. قرآن کریم به ما مدّعیانِ ایمان خطاب می‌کند: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا آمِنُوا»[2]، ای مؤمنین! ایمان بیاورید. معلوم می‌شود که مؤمن باید در ایمانِ خود تجدید نظر کند.
[1] سوره مبارکه توبه، آیه 20 (الَّذِينَ آمَنُوا وَهَاجَرُوا وَجَاهَدُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ أَعْظَمُ دَرَجَةً عِنْدَ اللَّهِ ۚ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْفَائِزُونَ)
[2] سوره مبارکه نساء، آیه 136 (يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا آمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَالْكِتَابِ الَّذِي نَزَّلَ عَلَىٰ رَسُولِهِ وَالْكِتَابِ الَّذِي أَنْزَلَ مِنْ قَبْلُ ۚ وَمَنْ يَكْفُرْ بِاللَّهِ وَمَلَائِكَتِهِ وَكُتُبِهِ وَرُسُلِهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا بَعِيدًا)