«جاهل قاصر» كسى است كه در تحصیل علم كوتاهى نكرده است ؛ یعنى، در شرایطى بوده است كه امكان دسترسى به حكم خدا براى او وجود نداشته و یا خود را جاهل نمى داند و احتمال بطلان اعمالش را نمى دهد.
«جاهل مقصر» كسى است كه در تحصیل كوتاهى كرده است ؛ یعنى، امكان آموختن و یاد گرفتن احكام الهى را داشته ؛ ولى آنها را یاد نگرفته است.
جاهل قاصر در برخى موارد، مورد عقاب و عذاب خداوند قرار نمى گیرد ؛ ولى جاهل مقصر سزاوار آن است.[1]
منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی
[1] – فرائدالاصول، ج 2، صص 374ـ379 ؛ التنقيح فى شرح العروهالوثقى كتاب الاجتهاد و التقليد م 16، صص 195ـ202.