همه مراجع (به جز تبریزى، سیستانى و وحید): اگر بدانید كفشى كه برداشته اید، مال كسى است كه كفش شما را برده و راضى است آن را به جاى كفش او بردارید، برداشتن آن اشكال ندارد ؛ وگرنه باید به صاحبش برسانید. اگر از پیدا شدن آن مأیوس شوید، مى توانید آن را براى خود بردارید. اگر قیمت آن از كفش خودتان بیشتر باشد، باید هر وقت صاحب آن پیدا شد، زیادى قیمت را به او بدهید و چنانچه از پیدا شدن او ناامید شوید، باید زیادى قیمت را با اجازه حاكم شرع (مجتهد جامع شرایط)، از طرف صاحبش به فقیر صدقه بدهید.[1]
آیات عظام تبریزى، سیستانى و وحید: اگر بدانید كفشى كه برداشته اید، مال كسى است كه كفش شما را برده و راضى است آن را به جاى كفش او بردارید، برداشتن آن اشكال ندارد ؛ وگرنه باید به صاحبش برسانید. اگر از پیدا شدن آن مأیوس شوید، باید با اجازه حاكم شرع (مجتهد جامع شرایط)، قیمت كل كفش را از طرف صاحبش به فقیر صدقه بدهید.[2]
تبصره. در مال مجهول المالك، بعد از یأس و ناامیدى با اجازه حاكم شرع به فقیر صدقه داده مى شود.[3]
منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی
[1] – توضيح المسائل مراجع، م 2581.
[2] – توضيح المسائل مراجع، م 2581 و وحيد، توضيح المسائل، م 2645 و 2646.
[3] – (آيات عظام: سيستانى، فاضل، صافى، تبريزى، مكارم و وحيد) ر.ك: توضيح المسائل مراجع، م2279 ؛ خامنهاى، استفتاء، 1559.