شیخ محمد بن عبد الوهاب می گوید: «کسی که مرتکب خطاهای بدگویی از دین و ستایش پرستش کنندگانِ یوسف، اشقر و خضر نشده است، اما از سرزمین شرک به سرزمین توحید هجرت نمی کند، مشرک به شرک اکبر است!»[1]
توضیح و نقد:
- شیخ محمد بن عبد الوهاب در برخی نوشته های خود، انکار می کند که مورد چهارم را تکفیر کرده باشد و این شگفت انگیز است. این سخن نشان می دهد که یا شیخ گیج بوده یا از رأی خود برگشته یا این ادعا یک مانور سیاسی است.
- همچنین، نمی توان کسی که وطن خود -که اهل آن کافرند- را ترک نکرده و به سوی سرزمین اسلام مهاجرت ننموده را تکفیر کرد. زیرا هجرت شرعی که انجام آن واجب و ترک آن در صورت قدرت موجب تکفیر می شود، هجرت به سوی پیامبر صلی الله و علیه و آله است؛ اما بعد از پیامبر صلی الله و علیه و آله این هجرت معنا ندارد؛ و هجرت یک فعل مستحبی می باشد. پس در عصر حاضر جایز نیست مسلمانان مظلوم دنیا را که نمی خواهند از دیار خود هجرت کنند، تکفیر کرد.
منبع: مبلغ نه پیامبر / حسن بن فرحان مالکی / نشر ادیان
[1] الدرر السنیه، ج 1، ص 103.