آيات عظام امام، بهجت، صافى، فاضل و نورى: اگر برداشتن باند اضافى ممكن است، بايد آن را بردارد و اطراف زخم را (هنگام وضو و غسل) بشويد و براى جاى زخم به دستور جبيره عمل كند و اگر ممكن نيست، بايد وضو يا غسل جبيرهاى بگيرد و بنابر احتياط واجب تيمم هم بكند.[1]

 

آية اللّه تبريزى: اگر برداشتن باند اضافى ممكن است، بايد آن را بردارد و  اطراف زخم را (هنگام وضو و غسل) بشويد و براى جاى زخم به دستور جبيره عمل كند و اگر ممكن نيست، بايد تيمم نمايد؛ مگر اينكه باند در مواضع تيمم باشد كه در اين صورت، بايد وضو يا غسل جبيرهاى نمايد.[2]

 

آية اللّه سيستانى: اگر برداشتن باند اضافى بدون مشقّت ممكن است، بايد آن را بردارد و اطراف زخم را (هنگام وضو يا غسل) بشويد و براى جاى زخم به دستور جبيره عمل كند و اگر بدون مشقت ممكن نيست، بايد تيمم كند، مگر اينكه جبيره در مواضع تيمم باشد كه در اين صورت بايد هم [وضو يا غسل] كند و هم تيمم نمايد.

 

آية اللّه مكارم: اگر برداشتن باند اضافى ممكن است، بايد آن را بردارد و اطراف زخم را (هنگام وضو و غسل) بشويد و براى جاى زخم به دستور جبيره عمل كند و اگر ممكن نيست، بايد وضو يا غسل جبيرهاى بگيرد و بنابر احتياط مستحب تيمم هم بكند.[3]

 

آية اللّه وحيد: اگر برداشتن باند اضافى بدون مشقّت ممكن است، بايد آن را بردارد و اطراف زخم را (هنگام وضو يا غسل) بشويد و براى جاى زخم به دستور جبيره عمل كند و اگر بدون مشقّت ممكن نيست، بنابر احتياط واجب [وضو يا غسل] جبيره بگيرد و تيمم هم بكند.[4]

 

 

پی نوشت ها


[1] – توضيحالمسائل مراجع، م 335 و نورى، توضيحالمسائل مراجع، م 336.

[2] – تبريزى، توضيحالمسائل مراجع، م 335.

[3] – مكارم، توضيحالمسائل مراجع، م 335.

[4] – وحيد، توضيحالمسائل، م 341.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *