آيات عظام امام، بهجت، صافى، فاضل و نورى: اگر برداشتن باند اضافى ممكن است، بايد آن را بردارد و اطراف زخم را (هنگام وضو و غسل) بشويد و براى جاى زخم به دستور جبيره عمل كند و اگر ممكن نيست، بايد وضو يا غسل جبيره اى بگيرد و بنابر احتياط واجب تيمم هم بكند.[1]
آية اللّه تبريزى: اگر برداشتن باند اضافى ممكن است، بايد آن را بردارد و اطراف زخم را (هنگام وضو و غسل) بشويد و براى جاى زخم به دستور جبيره عمل كند و اگر ممكن نيست، بايد تيمم نمايد؛ مگر اينكه باند در مواضع تيمم باشد كه در اين صورت، بايد وضو يا غسل جبيره اى نمايد.[2]
آية اللّه سيستانى: اگر برداشتن باند اضافى بدون مشقّت ممكن است، بايد آن را بردارد و اطراف زخم را (هنگام وضو يا غسل) بشويد و براى جاى زخم به دستور جبيره عمل كند و اگر بدون مشقت ممكن نيست، بايد تيمم كند، مگر اينكه جبيره در مواضع تيمم باشد كه در اين صورت بايد هم [وضو يا غسل] كند و هم تيمم نمايد.
آية اللّه مكارم: اگر برداشتن باند اضافى ممكن است، بايد آن را بردارد و اطراف زخم را (هنگام وضو و غسل) بشويد و براى جاى زخم به دستور جبيره عمل كند و اگر ممكن نيست، بايد وضو يا غسل جبيره اى بگيرد و بنابر احتياط مستحب تيمم هم بكند.[3]
آية اللّه وحيد: اگر برداشتن باند اضافى بدون مشقّت ممكن است، بايد آن را بردارد و اطراف زخم را (هنگام وضو يا غسل) بشويد و براى جاى زخم به دستور جبيره عمل كند و اگر بدون مشقّت ممكن نيست، بنابر احتياط واجب [وضو يا غسل] جبيره بگيرد و تيمم هم بكند.[4]
پی نوشت ها
[1] – توضيح المسائل مراجع، م 335 و نورى، توضيح المسائل مراجع، م 336.
[2] – تبريزى، توضيح المسائل مراجع، م 335.
[3] – مكارم، توضيح المسائل مراجع، م 335.
[4] – وحيد، توضيح المسائل، م 341.