در مورد حکیم بودن قرآن چه نکاتی را می شود مطرح نمود؟
پاسخ اجمالی
خداوند در آیات مختلف، از قرآن با صفت «حکیم» یاد می کند؛ مانند «وَ الْقُرْآنِ الْحَکیم»؛[1] «وَ الذِّکْرِ الْحَکِیمِ»،[2]«الْکِتابِ الْحَکیم».[3]
توصیف قرآن به حکیم بودن؛ می تواند اشاره به زوایای مختلف این کتاب آسمانی داشته باشد؛ به عنوان نمونه:
1 – حکیم است؛ یعنی حکمت در آن تبلور یافته و مستقر شده، و حکمت عبارت است از معارف حقیقى و فروعات آن، از شرایع، عبرت ها و موعظه ها.[4]
2 – قرآن از آن جهت حکیم است که آیاتش داراى چنان استحکام و نظمی است که هر گونه باطل و خرافه را از خود دور می سازد؛ جز حق نمی گوید و جز به راه حق دعوت نمی کند.[5]
3 – کلامى است که از جانب حکیم مطلق نازل شده است.[6]
4 – حکیم است به دلیل نبود اختلاف و تناقض میان آیاتش؛ محفوظ ماندن آن از هر گونه تغییر و تحریف.[7]
5 – قرآن کتاب حکیم است؛ یعنی از جهت حلال و حرام و امر و نهی محکم است.[8]
منبع:اسلام کوئست
پی نوشت:
[1]. یس، 2.
[2]. آل عمران، 58.
[3]. یونس، 1.
[4]. طباطبائی، سید محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج 17، ص 62، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، 1417ق.
[5]. مکارم شیرازی، ناصر تفسیر نمونه، ج 8، ص 21، تهران، دار الکتب الاسلامیة، 1374ش.
[6]. کاشانى، ملا فتح الله تفسیر منهج الصادقین فی إلزام المخالفین، ج 4، ص 35، تهران، کتابفروشى محمد حسن علمى، 1336ش.
[7]. حقى بروسوى، اسماعیل، تفسیر روح البیان، ج 7، ص 366، دارالفکر، بیروت، بى تا.
[8]. سمرقندى، نصر بن محمد بن احمد، بحرالعلوم، ج 3، 115، بی جا، بی نا، بی تا.