ائمه اهل سنت و علمای بزرگشان مثل احمد بن حنبل و بخاری در کتبشان تصریح به جواز توسل کرده اند که به طور نمونه یک روایت از هر کدام ذکر می شود:
بخاری می نویسد: «حدثنا الحسن بن محمد قال: حدثنا محمد بن عبد الله الانصاري ، قال: حدثني أبي عبد الله بن مثني عن ثمامة بن عبد الله بن انس أن عمر بن خطاب کان إذا قحطوا استسقي بالعباس بن عبد المطلب فقال : اللهم إنا کنّا نتوسل إليک بنبينا فتسقينا و إنا نتوسل إليک بعمّ نبينا فاسقنا، قال فيسقون.
از ثمامه بن انس نقل شده که عمر بن خطاب هر زمان گرفتار قحطی می‌شد، به وسيله عباس بن عبد المطلب از خداوند طلب باران می‌کرد. خليفه دوم دعا می‌کرد : خدايا ما در زمان رسول خدا، هميشه به ايشان متوسل می‌شديم و تو برايمان باران می‌فرستادی و سيراب می‌کردی و الآن ما به عموی پيامبر (صلی الله علیه و آله) متوسل می‌شويم؛ پس خدايا برای ما باران بفرست و ما را سيراب کن. راوی مي‌گويد، باران هم آمد. ( بخاری، الجامع الصحیح المختصر ج ۳ ص ۱۳۶۰. دار النشر، دار ابن کثیر, الیمامة – بیروت – ۱۴۰۷ – ۱۹۸۷، الطبعة، الثالثة، تحقیق، د. مصطفی دیب البغا)
احمد بن حنبل یکی از ائمه اهل سنت نیز روایتی دال بر جواز توسل ذکر کرده و می نویسد:
مردی نابینا خدمت رسول خدا صلی اللّه علیه وآله آمد و عرض کرد: از خدا بخواه مرا بهبود بخشد.
پیامبر صلی اللّه علیه وآله به او فرمود: اگر خواستی دعا می کنم‚ و اگر بخواهی صبر کنی‚ برای تو بهتر است.
عرض کرد: دعا بفرمایید.
پیامبر صلی اللّه علیه وآله به او فرمود: وضو بگیر‚ وضوی نیکو و این دعا را بخوان: اللّهم انی اسئلک و اتوجه الیک بنبیک محمد نبی الرحمه. یا محمد انی توجهت بک الی ربی فی حاجتی لتقضی لی. اللّهم شفعه فی.
پروردگارا! من به وسیله پیامبرت محمد پیامبر رحمت‚ به سوی تو می آیم و از تو درخواست می کنم. ای محمد! من برای درخواست حاجتم از خداوند نزد تو آمدم و تو را وسیله قرار دادم تا خواسته ام برآورده گردد. خداوندا! او را شفیع و وسیله من قرار ده(مسند احمد‚ جلد 4 صفحه 138.)
منبع:پرسمان