باید دانسته شود که در اخبار ائمّه (ع) وارد است که: شرافت شب‌ها و روزها با یکدیگر ملازمه دارند؛ به این معنا که هر گاه روزی شرافت پیدا کند، شرافتش به شبش سرایت می‌نماید؛ و هر گاه شبی دارای شرافت گردد، به روزش سرایت می‌کند [و آن روز با ارزش و دارای شرافت می‌نماید.]
پس مراقبت روزهای[1]چنین شب‌هائی نیز با اخلاص در عبادات –مانند شب‌ها- واجب است.
منبع: کتاب به سوی دوست، ص 196
[1]– باید توجّه داشت که از نظر تشریع و تکوین، خلقت شب، مقدّم بر روز است و شب هر روزی، شب قبل از آن روز می‌باشد؛ مثلاً می‌گوئیم: «شب جمعه» یعنی شبی که قبل از روز جمعه است. و امّا تعبیر «جمعه شب» یا «شنبه شب» و امثال آن که مراد، شب بعد از آن روز می‌باشد، و متأسّفانه در میان بعضی از مؤمنین هم رایج شده است، از رسوبات فرهنگ منحطّ غرب و ملل کفر می‌باشد.