عجب است! اگر مُحَدِّثى به ما بگويد: تو كه مدّعى هستى روايات را خوانده اى و براى هر مطلب روايتى ذكر مى كنى، چه طور تا به حال مذاقِ اهل بيت ـ عليهم السّلام ـ را نفهميده اى و هنوز نمى دانى كه ائمه ى اطهار ـ عليهم السّلام ـ چه كاره بوده اند و چه كار مى كردند و چه نمى كردند؟ چه جواب مى گوييم؟ از على ـ عليه السّلام ـ تا حضرت غائب ـ عليه السّلام ـ مذاقشان چه بوده است؟
آرى، مذاق على ـ عليه السّلام ـ اين بوده كه بايد تقيّه كرد، به دليل بيست و پنج سال خانه نشينى آن حضرت. بلكه در پنج سال خلافت ظاهرى امر داير بوده كه به طور كلى همه را ردّ كند يا با همان ها براى حفظ اسلام بسازد. راه على ـ عليه السّلام ـ اين بود، حسن بن على ـ عليهماالسّلام ـ آن طور و… در زمان غيبت امام ـ عليه السّلام ـ هم نه خانه نشينى است و نه جنگيدن، بلكه طريقه ى ثالثه، يعنى تقيّه راه ما است.
منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد1 / محمد حسین رخشاد