در احتياط واجب، ترك عمل براى مقلد جايز نيست؛ بلكه بايد به احتياط واجب مرجع تقليد خود عمل كند و يا در اين مسئله به مرجع ديگرى با رعايت «الاعلم فالاعلم»[1] رجوع كند. اما در احتياط مستحب، ترك عمل براى مقلد جايز است ـ اگر چه انجام دادن آن ثواب و پاداش است ـ ولى نمى تواند در اين مسئله، به مرجع ديگرى رجوع كند. بنابر اين در احتياط واجب، مقلد بين عمل به احتياط مرجع خود، يا رجوع به نظر مرجعى ديگر مخير است؛ اما در احتياط مستحب مقلد بين عمل به احتياط مستحب، يا به فتواى همراه آن، مخير است.[2]
منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی/پرسش وپاسخ دانشجویی
[1] – ر. ك: عنوان «الاعلم فالاعلم»، ص 67.
[2] – توضيح المسائل مراجع، 7 و 8.