ابن قولویه با سند خویش از امام صادق (ع)روایت می‌کند:
چون حسین بن علی (ع) بر منطقۀ عقبة البطن فراز آمد، به یاران خود فرمود: یقیناً کشته خواهم شد. گفتند: چرا یا ابا عبد الله! فرمود: در خواب دیده‌ام. گفتند: چه خوابی؟ فرمود: خواب دیدم که سگ‌هایی مرا می‌درند و سرسخت‌ترین آن‌ها سگی است لک و پیس‌دار.
قال ابن قولویه:
حَدَّثَنِي جَمَاعَةُ مَشَايِخِي، مِنْهُمْ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ وَ مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ، عَنْ سَعْدٍ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ وَ إِبْرَاهِيمَ بْنِ هَاشِمٍ جَمِيعاً، عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ فَضَّالٍ، عَنْ أَبِي جَمِيلَةَ الْمُفَضَّلِ بْنِ صَالِحٍ، عَنْ شِهَابِ بْنِ عَبْدِ رَبِّهِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) أَنَّهُ قَالَ: لَمَّا صَعِدَ الْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ (ع) عَقَبَةَ الْبَطْنِ قَالَ لِأَصْحَابِهِ، مَا أَرَانِي إِلَّا مَقْتُولًا، قَالُوا: وَ مَا ذَاكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ، قَالَ: رُؤْيًا رَأَيْتُهَا فِي الْمَنَامِ قَالُوا: وَ مَا هِيَ، قَالَ: رَأَيْتُ كِلَاباً تَنْهَشُنِي، أَشَدُّهَا عَلَيَّ كَلْبٌ أَبْقَعُ. [1]
[1]– کامل الزیارات: 156، ح 194، عنه البحار 45: 87 ح 24، العوالم 17: 156 ح 5، موسوعة کلمات الامام الحسین (ع): 351.
