بنابر نظر مشهور مفسران، سوره بنی اسرائیل (اسراء)،[1] در مکّه نازل شده و از سوره های مکی است.[2]
به طور کلّى، تعالیم اصلی سوره بنی اسرائیل بر محور مسائل زیر است:
1 – دلائل نبوّت به خصوص اعجاز قرآن و معراج پیامبر اکرم (ص).
2 – مسائل مربوط به معاد، مسئله کیفر، پاداش، نامه اعمال و… .
3 – بخشى از تاریخ پر ماجراى قوم بنى اسرائیل که در آغاز سوره و پایان آن آمده است.
4 – مسئله آزادى اراده و اختیار و این که هر گونه عمل نیک و بد، نتیجه اش به خود انسان بازگشت مى کند.
5 – مسئله حساب و کتاب در زندگى این جهان که نمونه اى است براى جهان دیگر.
6 – حق شناسى در همه سطوح، به خصوص درباره خویشاوندان، به طور خاص پدر و مادر.
7 – حرام بودن «اسراف و تبذیر»، «بخل»، «فرزندکشى»، «زنا»، «خوردن مال یتیمان»، «کم فروشى»، «تکبر» و «خونریزى».
8 – بحث هایى در زمینه توحید و خداشناسى.
9 – مبارزه با هر گونه لجاجت در برابر حق و این که گناهان، میان انسان و مشاهده چهره حق پرده مى افکند.
10 – شخصیت انسان و فضیلت و برترى او بر مخلوقات دیگر.
11 – تأثیر قرآن براى درمان هر گونه بیمارى اخلاقى و اجتماعى.
12 – اعجاز قرآن و عدم توانایى مقابله با آن.
13 – وسوسه هاى شیطان و هشدار به همه مؤمنان در رابطه با راه هاى نفوذ شیطان در انسان.
14 – آموزه های اخلاقى.
15 – فرازهایى از تاریخ پیامبران به عنوان درس هاى عبرتى براى همه انسان ها و شاهدى براى مسائل بالا.[3]
خلاصه این که، این سوره در بردارنده مجموعه بحث هاى عقیدتى، اخلاقى و اجتماعى، و نسخه کاملى براى ارتقا و تکامل بشر در زمینه هاى مختلف است.[4]
منبع:اسلام کوئست
پی نوشت:
[1]. نام مشهور این سوره «بنى اسرائیل» است و نام هاى دیگرى نیز از قبیل «اسراء» و «سبحان» دارد؛ مکارم شیرازى، ناصر، تفسیر نمونه، ج 12، ص 3، دار الکتب الإسلامیة، تهران، 1374 ش.
[2]. همان، ص 5.
[3]. همان، ص 5 و 6.
[4]. همان، ص 6.