آيات عظام امام، خامنه اى و نورى: اگر برداشتن آن باعث عسر و حرجى شود كه به طور معمول قابل تحمل نيست، مسح بر روى آن كفايت مى كند.[1]
آيات عظام بهجت و تبريزى: بايد آن را براى وضو برطرف سازد و اگر ممكن نباشد، بايد وضوى جبيره اى بگيرد.[2]
آية اللّه سيستانى: بنا بر احتياط واجب بايد آن را برطرف سازد و اگر ممكن نباشد، بايد تيمم كند.[3]
آية اللّه صافى: بايد آن را براى وضو برطرف سازد و اگر ممكن نباشد، افزون بر وضوى جبيره اى تيمم هم بكند.[4]
آية اللّه فاضل، مكارم و وحيد: بايد آن را براى وضو برطرف سازد و اگر ممكن نباشد، وضوى جبيره اى بگيرد و بنا بر احتياط تيمم هم بكند.[5]
پی نوشت ها
[1] – امام و نورى، توضيح المسائل مراجع، م 338 ؛ خامنه اى، اجوبه، س 101.
[2] – استفتا از دفتر معظم له.
[3] – استفتا از دفتر معظم له.
[4] – جامع الاحكام، ج 1، س 105.
[5] – استفتا از دفتر معظم له.