حضرت اميرالمومنين (عليه السلام) مي فرمایند:گويا مرگ بر غير ما نوشته شده است! و گويا يقين برآن مرگ، بر جز ما واجب گشته است! وگويا اين مردگاني كه ما مي نگريم ، مسافراني هستند كه به اندك زماني به سوي ما بازمي گردند! ما آنان را به گور سپرده و ميراث شان را مي خوريم؛ گويا ما بعد ازآنان هميشه در دنيا هستيم! سپس هر كار پند دهنده را فراموش كرده و حال آنكه خود ما در معرض آفت و اندوهيم! (و دير يا زود به سرنوشت آنان گرفتار خواهيم شد)…
اين همه خبر مرگ افراد را كه مي شنويم ، چقدر موجب بينايي و هوشياري ما شده است؟! آنهايي هم كه تحت تاثير قرار ميگيرند ، غالبا موقتي است و به زودي به همان غفلت هاي خود بازمي گردند!
گاهي لازم است انسان با توجه ، نه با غفلت! سري به قبرستان بزند؛ باعث تلطيف روح ميشود! بسياري از اوقات ترس از مرگ، مربوط به كوري انسان است! با ذكر و ياد دائمي خدا، باطن پس از كوري ، بينا ميشود ، دل نا آرام و سركش ، آرام و لطيف ميشود. حرف را قبول ميكند و منقاد و تسليم در برابر حق ميگردد!