در مجالسى كه به مناسبت حضرت فاطمه ـ عليهاالسّلام ـ برقرار مى شود،(نهم ربيع الاول.) شايسته است فضايل و مناقب اهل بيت، به خصوص حضرت زهرا ـ عليهم السّلام ـ بيان گردد؛ و برگزارى مجالس خنده بدون ذكر فضايل آنها خوب نيست؛ زيرا چه بسا با يك كلمه ى مُهْمَل اشخاصى به ترديد بيفتند، به خصوص در زمان ما كه اهل تسنن در ميان ما هستند و چه بسا وسايل ضبط و استراق سمع داشته و از گفتار و كردار و افراد، و از صحنه ها عكسبردارى كنند، و ممكن است اين كارها موجب اذيت و آزار و يا قتل شيعيانى كه در بلاد و كشورهاى ديگر در اقليت هستند، گردد. در اين صورت اگر يك قطره ى خون از آنها ريخته شود، ما مسبّب آن و يا شريك جرم خواهيم بود. از راه هايى كه مرحوم آقاى بروجردى ـ رحمه اللّه ـ نيز همين راه را مى رفتند، همان بيان مشتركات ميان ما و عامه و ترك مَطاعن و يا لعن و سبّ آشكار آن هاست. كه از جمله بيان حديث معروف و مشهور بين فَريقَيْن يعنى حديث ثقلين است.
منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد1 / محمد حسین رخشاد