اين حالت اگر به صورت موقتى باشد، جاى نگرانى نيست. معمولاً بيشتر افراد گاهى بىنشاط و احساس خستگى و غم و اندوه مىكنند. اما اگر اين حالتها استمرار دارد، مىتواند نشانهاى براى بعضى از مشكلات باشد. البته اين مشكلات هم جاى نگرانى ندارد و مىتوان با برخورد منطقى و علمى و استفاده از مشاوران مجرّب بر آنها فايق آمد.
به نظر مىرسد يكى از علل خستگى شما مىتواند، يكنواختى زندگى، كار مستمر بدون تفريح و بدون تنوع، در نوع فعاليتهاى روزمره باشد ؛ لذا بايد هر از چند گاهى يك تغيير و تحول در زندگى خود ايجاد كنيد.
براى مثال در صورت امكان، به مسافرتهاى كوتاه مدت برويد ؛ با افراد خوشمشرب طرح دوستى بريزيد و روزانه يا به صورت هفتگى گپى دوستانه داشته باشد ؛ ورزش كنيد و بالاخره تغييرى در زندگى خود ايجاد كنيد تا از حالت يكنواختى بيرون آيد و از عوارض آن (خستگى فكرى و كاهش كارآمدى توانايىهاى ذهنى) نجات پيدا كنيد.
نكته ديگر داشتن يك برنامه منظم براى اوقات شبانهروزى است؛ بكوشيد برنامهاى را تنظيم نموده و با برنامه زندگى كنيد. در حد توان كار فكرى و مطالعاتى داشته باشيد. هر وقت احساس خستگى كرديد، مطالعه را رها كنيد و به كار ديگرى بپردازيد. ساعات مطالعه شما پى در پى نباشد و در بين آن لحظاتى را استراحت كنيد. مطالعات خود را هدفمند كنيد؛ يعنى، اول براى خود سؤال ايجاد كنيد و بعد براى پاسخ به آن پرسش، به مطالعه بپردازيد يا اينكه موضوعى را انتخاب نموده و براى شناخت آن مطالعه كنيد. علاوه بر نكات فوق، به تذكراتى كه در پى مىآيند توجه كنيد و آنها را بكار گيريد:
1 – بعد از 45 دقيقه مطالعه، حدود 10 تا 15 دقيقه استراحت كنيد و در اين فرصت نوشيدنى يا ميوهاى ميل كنيد.
2 – هرگاه خسته شديد، كتاب را براىلحظاتى كنار بگذاريد و چشمان خود را چند دقيقهاى ببنديد.
3 – روزانه حداقل نيم ساعت ورزش كنيد (ترجيحاً صبحها).
4 – هنگامى كه خيلى احساس كسالت مىكنيد، در صورت امكان شنا و يا دوش آب ولرم بگيريد.
5 – حتماً از مواد غذايى قنددار (مانند خرما و كشمش) به ويژه در دوران امتحانات، استفاده كنيد.
توجه به اين نكته بايسته است كه حالات روحى انسان، همواره يكسان نيست. گاهى اوقات انسان با نشاط و شاداب است و گاهى نيز غم و اندوه را تجربه مىكند ؛ از اين حالات نگران نباشيد. البته اگر حالت غم و اندوه و خستگى مفرط و بىحوصلگى شما، استمرار پيدا كرد ؛ حتماً به روان شناس يا روان پزشك مراجعه كنيد.
اينكه نوشته ايد: «مىخواهم سرتاسر وجودم كار و تلاش و مطالعه شود»؛ گرچه خواسته بدىنيست، اما بايد انتظار ما از خودمان، متناسب با توانايىهايمان باشد. همچنين افراط و تفريط در هر كارى موجب مشكلاتى براى انسان مىشود؛ لذا توجه به نكات زير ضرورى است:
1 – ساعات شبانهروزى را تقسيم كنيد و در اين برنامه همه نيازهاى خود را مورد توجه قرار دهيد. (خواب، غذا، كار و مطالعه، تفريح، عبادت و…).
2 – چرخه خواب خودتان را تنظيم كنيد و حداقل هفت ساعت براى خواب قرار دهيد و از اين ميزان 85 درصد آن منحصراً در شب باشد.
3 – حتماً با ديگران معاشرت داشته باشد (البته دوستان خوب و مناسب).
4 – نمازها سر وقت و تا حد امكان با جماعت بخوانيد.
5 – تلاوت قرآن را جزء برنامههاى خود قرار دهيد و هر روز چند آيه – با توجه به معنا و به ترتيب – تلاوت كنيد.
6 – به اصل تدريجى بودن در زمينه رشد علمى و روحى توجه داشته باشيد ؛ يعنى، بدانيد كه انسان كمكم و به تدريج مىتواند كمال پيدا كند و نمىتواند خيلى زود به همه كمالات دست يابد.
7 – اميدوار به رحمت و مغفرت خداوند باشيد و بر او توكّل كنيد. بدانيد كه او هيچگاه ما را تنها نگذاشته و همواره ما را مورد لطف و رحمت خود قرار مىدهد.