مرحوم آقا سيّدمحمّدفشاركى با آن همه فضل ـ كه حتّى بعضى او را از مرحوم آخوند خراسانى و سيّد يزدى ـ رحمهمااللّه ـ ، بلكه از ميرزا محمّد تقى ـ رحمه اللّه ـ اعلم مى دانستند ـ يك طلبه ى عادى مى گفته است: زمانى آقاسيدمحمّد فشاركى ـ رحمه اللّه ـ براى خريد نان به نانوايى مى رود تا نان بگيرد، نانوا مى گويد: حسابت زياد شده، به تو نان نمى دهم، او مى گويد: من به نانوا گفتم: به حساب من به او نان بده! آرى، با آن همه مقامات علمى، آنها كجا ما كجا؟! صبر آنها كجا و صبر ما كجا؟! عبادات آنها كجا و ما؟! در صبر بر مصايب درجه ى اوّل و مُمَثَّل( نمايانگر، تنديس.) انبيا و اوصيا ـ عليهم السّلام ـ بودند، با اين فرق كه ائمّه و انبيا ـ عليهم السّلام ـ متعمّد بودند.
منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد1 / محمد حسین رخشاد