آنچه در اسلام راجع به خواب روز سفارش شده، «خواب قيلوله» است و آن خوابيدن قبل از ظهر و بعد از نماز ظهر است. آنچه از سيره معصومين و بزرگان استفاده مىشود اين است كه قسمت اول شب را مىخوابيدهاند و قسمت آخر شب (يعنى از وقت سحر تا اول آفتاب) را به عبادت مشغول بودهاند. خواب بين اذان صبح و طلوع آفتاب مكروه است.[1]
گفتنى است كه حدود 85 درصد خواب، بايد در شب باشد و فقط 15 درصد آن در روز؛ زيرا خواب روز هرگز نمىتواند كيفيت خواب در شب را داشته باشد. البته بهترين خواب در روز، همان خواب قيلوله است و اگر برنامه خود را به گونهاى تنظيم كنيد كه خواب در روز، منطبق با خواب قيلوله باشد، بسيار مناسب است؛ وگرنه بعد از نهار، كمى خواب و استراحت مطلوب است.[2]
پی نوشت ها
[1] – مجلسى، محمدباقر، حليهالمتقين، فصل اول در بيان اوقات خواب.
[2] – همان.