همّ و اهتمام ما بايد اين باشد كه مسأله ى ولايت، براى همگان از واضحات باشد، و براى تقويت ايمان مردم تنها اكتفا به مجالس عيدالزهرا ـ عليهاالسّلام ـ نشود. بهترين راه براى اين منظور آن است كه اثبات كنيم كه اهلبيت ـ عليهم السّلام ـ مرجع احكام و فقه هستند؛ اما سبّ و شتم ديگران، آيا درست است و يا نادرست؟ امرى است كه مردم خودشان بايد بروند و از تاريخ بپرسند، وظيفه ى ما نيست.
مى بينيم بعد از رحلت پيغمبر ـ صلّى اللّه عليه وآله وسلّم ـ كسى غير از اهل بيت ـ عليهم السّلام ـ مجتهد و صاحب فتوا و عالم به كتاب و سنت وجود ندارد؛ زيرا ائمه ـ عليهم السّلام ـ مى گويند: همه چيز را مى دانيم، ولى ديگران مى گويند نمى دانيم و از پيامبر ـ صلّى اللّه عليه وآله وسلّم ـ جز مقدار كمى احاديث نداريم، لذا در احكام، قياس مى كنند. و قرآن مى فرمايد: «هَلْ يَسْتَوِى الَّذِينَ يعْلَمُونَ وَ الَّذِينَ لاَ يَعْلَمُونَ؟!» آيا كسانى كه مى دانند با كسانى كه نمى دانند، يكسان هستند؟! سوره ى زمر، آيه ى 9.
منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد1 / محمد حسین رخشاد