آيات عظام امام، خامنه اى، فاضل و نورى: كسى كه در برخى مسائل به فتواى مجتهدى عمل كرده است، بعد از رحلت او مى تواند در همه مسائل بر تقليد او باقى بماند.[1]
آيات عظام بهجت و مكارم: تنها در مسائلى كه به آنها عمل كرده، مى تواند باقى بماند.[2]
آيه اللّه وحيد: اگر مجتهدى كه وظيفه انسان تقليد از او بوده (لااقل حيات او را درك كرده) از دنيا برود؛ تا وقتى كه اعلميت مجتهد زنده نسبت به او، برايش ثابت نشود (حتى در صورت تساوى)، بايد به فتواى مجتهد ميت عمل كند.[3]
آيه اللّه تبريزى: تنها در مسائلى كه براى عمل ياد گرفته، مى تواند باقى بماند.[4]
آيه اللّه صافى: كسى كه در برخى مسائل، به فتواى مجتهدى عمل كرده و يا به قصد عمل ياد گرفته است، مى تواند در همه مسائل بر تقليد او باقى بماند.[5]
آيه اللّه سيستانى: كسى كه در برخى مسائل، تصميم داشته به فتواى مجتهدى عمل كند (هر چند عمل نكرده باشد)؛ بعد از رحلت او، مى تواند در همه مسائل بر تقليد او باقى بماند؛ مگر در موارد علم اجمالى بر تكليف كه بنابر احتياط واجب بايد هر دو فتوا را رعايت كند (مانند موارد اختلاف در قصر و تمام).[6]
تبصره. حكم ياد شده در جايى است كه پس از فوت مجتهد، به فتواى مجتهد زنده عمل نكرده باشد؛ و گرنه حكم بازگشت از مجتهد زنده به مجتهد ميت، در جاى خود ذكر شده است.
منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی/پرسش وپاسخ دانشجویی
[1] – خامنه اى، اجوبه الاستفتائات، س 34 و 41؛ نورى، توضيح المسائل، م 9؛ امام، توضيح المسائل، م 9؛ فاضل، توضيح المسائل، م 10.
[2] – مكارم، توضيح المسائل، م 10؛ توضيح المسائل، م 12 و 13.
[3] – توضيح المسائل، م 9.
[4] – استفتائات، س 14 و 50.
[5] – جامع الاحكام، ج 1، س 20.
[6] – توضيح المسائل، م 8.