باید گفت زمان و ایّام به خودی خود تقدس یا مذمت ندارند؛ بلکه آن‌ها ظرف وقوع حوادث و اتفّاقاتی هستند که آن وقایع موجب تقدس یا نحوست می‌شود؛ از این‌رو روز ولادت انبیا به خاطر وجود آن‌ها در آن ظرف زمانی، روزی مهم و مبارک ست. خداوند در شأن حضرت یحیی فرمود:
«وَ سَلامٌ عَلَيْهِ يَوْمَ وُلِدَ وَ يَوْمَ يَمُوتُ وَ يَوْمَ يُبْعَثُ حَيًّا»[1]؛
«و سلام بر من در آن روز که متولّد شدم، و آن روز که می‌میرم و آن روز که زنده، برانگیخته می‌شوم.»
حضرت عیسی برای روز تولّد خودش گفت:
«وَ السَّلامُ عَلَيَّ يَوْمَ وُلِدْتُ وَ يَوْمَ أَمُوتُ وَ يَوْمَ أُبْعَثُ حَيًّا»[2]
سخّاوی می‌گوید: «لا یزال أهل الإسلام من سائر الأقطار و المدن الكبار يعلیهم السلاملون المولد، و يتصدقون في لياليه بأنواع الصّدقات، و يعتنون بقراءة مولده الكريم و يظهر عليهم من بركاته كلّ فضل علیهم السلاميم»[3]؛ «به طور مداوم و پیوسته مسلمانان در اقصی نقاط بلاد اسلامی مراسم جشن میلاد برگزار می‌کردند و در شب میلاد به انواع صدقات به دیگران صدقه می‌دادند و به خواندن مولودی اهتمام می‌ورزیدند و برکات زیادی بر آن‌ها ظاهر می‌گردید». در سوره مائده می‌خوانیم:
«قالَ عيسَى ابْنُ مَرْيَمَ اللَّهُمَّ رَبَّنا أَنْزِلْ عَلَيْنا مائِدَةً مِنَ السَّماءِ تَكُونُ لَنا عيداً لِأَوَّلِنا وَ آخِرِنا وَ آيَةً مِنْكَ»[4]؛
«عیسی بن مریم عرض کرد: خداوندا! پروردگارا! از آسمان مائده‌ای بر ما بفرست! تا برای اوّلین و آخرین ما عیدی باشد و نشانه‌ای از تو».
روز نزول غذای آسمانی، روز عید و مبارک است. اگر روزی که در آن غذای آسمانی نازل شد عید است و مبارک پس چرا روزی که در آن وحی الهی نازل گردید و روزی که پیامبری که رحمت برای همه جهانیان است به دنیا آمد، عید نباشد؟! نکته دیگر آن‌که: پیروان دین اسلام، از دیر زمان به برپایی مراسم جشن و شادی برای بزرگداشت یاد و خاطره پیامبر اکرم (صلّی الله علیه و آله و سلّم) می‌پرداختند. حسین بن محمّد دیار بکری از دانشمندان اهل سنّت در کتاب «تاریخ الخمیس» می‌گوید: «مسلمانان جهان، همواره در ماه ولادت پیامبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) جشن می‌گیرند و ولیمه می‌دهند و در شب‌های آن ماه، صدقه می‌دهند و ابراز شادمانی می‌کنند و کارهای نیک و شایسته انجام می‌دهند و به خواندن یادنامه میلاد ایشان، اهتمام می‌ورزند و رحمت‌ها و برکت‌های فراگیر او بر همگان آشکار می‌گردد».[5] بنابراین سیره مستمره مسلمانان از صدر اسلام تاکنون برپایی مراسم جشن و بزرگداشت میلاد پیامبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) بوده است.
نکته دیگر آن‌که بزرگداشت میلاد پیامبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) و خاندان پاکش از مصادیق تعظیم شعائر الله و اظهار مودّت و محبّت به «ذی القربی» است که اجر رسالت شمرده شده است:
«قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبى»[6]؛
«ذلِكَ وَ مَنْ يُعَظِّمْ شَعائِرَ اللَّهِ فَإِنَّها مِنْ تَقْوَى الْقُلُوبِ»[7].
منبع: پرسشها و پاسخهای دانشجویی شیعه و اهل سنت؛ دفتر نشر معارف تدوین و تألیف: علی اصغر رضوانی، مصطفی عزیزی
[1]. مریم، آیه 15.
[2]. همان، آیه 33.
[3]. السیرة الحلبیة، ج 1، ص 83.
[4]. مائده، آیه 114.
[5]. تاریخ الخمیس، دیار بکری، ج 1، ص 223.
[6]. شوری، آیه 23.
[7]. حج، آیه 32.