براساس روايات «ماه رجب»، ماه تقويت ارتباط با خداوند است و در «ماه شعبان» صلوات بر محمد و آل محمد و التزام به سنت پيامبر صلىاللهعليهوآله بسيار سفارش شده است. در «ماه رمضان»، قابليت ضيافت الهى و بخشش امت در هر شبانه روز مطرح است كه نقطه اوج آن، شب قدر و شب عيد فطر است.
پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله فرمود: «رجب ماه خدا، شعبان ماه من و ماه رمضان، ماه امت من است».[1]
روايات در اين زمينه مختلف است؛ بعضى، ماه رجب و ماه رمضان، ماه خدا معرفى شده است. البته در حقيقت تمامى اين ماهها، متعلق به خداوند است؛ لكن بعضى از ماهها، ويژگى خاصى دارند. در برخى ديگر، ماه رجب به امام على عليهالسلام نسبت داده شده و اين ممكن است به جهت تولد آن حضرت در اين ماه باشد و يا اشاره به مقام ولايت باشد. ارتباط صحيح و حقيقى با خداوند، جز از طريق ولايت ممكن نيست؛ زيرا «ولايت» انسان را به «نبوت» متصل مىگرداند و «نبوت» نيز ما را به «توحيد» مرتبط مىكند. اين حقيقت در «شب قدر» براى اولياى الهى كشف مىشود؛ به طورى كه ملائكه و روح، مقدّرات عالم را بر قلب مبارك امام زمان(عج) نازل مىكنند. در حديثى آمده است: «با سوره قدر بر ولايت ما ائمه استدلال كنيد».[2]
بنابراين چون اين امت با اقتدا به رسول خدا صلىاللهعليهوآله و حضرت على عليهالسلام، مىتوانند به بالاترين مقامات توحيدى و معنوى نايل شوند و اين معنا در ماه رمضان امكانپذيرتر است؛ لذا ماه رمضان به ماه خدا ناميده شده است و به جهت شرافت اين ماه براى امت و آمرزش گناهان و پاك شدن بندگان، به ماه امت نيز نسبت داده شده است.[3]
نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه ها
نویسنده:گروه مؤلفان
[1] – شيخ صدوق، فضائل الاشهر الثلاثه، تحقيق ميرزا غلامرضا عرفانيان، چاپ نجف، ص 24، ح 12.
[2] – الكافى، ج 1، ص 249.
[3] – وسائلالشيعة، ج 10، انتشارات آل البيت، ص 475، ح 9 و ص 480، ح 16.