هیچ وقت ندیدم نسبت به کمبودهای جبهه اعتراض کند. اگر چند روز متوالی، غذا و آب برایمان نمی‌رسید، شکایتی نمی‌کرد. اگر لباس پاره هم به او می‌دادند، می‌پوشید. شب تا صبح اگر در خطرناک‌ترین نقطه او را برای نگهبانی می‌گذاشتند، اعتراضی نمی‌کرد. همیشه می‌گفت: «بدترین نقطه تو جبهه، بهترین نقطه است؛ چون احتمال شهادت برایمان آن‌جا بیشتر است.»
منبع: کتاب رسم خوبان 6. معرفت. صفحه‌ی 77/ نردبان شهادت، ص 39