نگاه احمد طوسی را به خاطر آوردم. نحوه‌ی شهادتش برایم خیلی تکان دهنده بود. عراقی‌ها سبیلش را کنده بودند و از پا تا سرش را نشانه می‌گرفتند. با هر تیر، تکان شدیدی می‌خورد و صدای ناله‌ای نامفهومی از او شنیده می‌شد؛ گویا می‌گفت: «یا زهرا!»
منبع: کتاب رسم خوبان 4 ـ صبر و استقامت ـ صفحه‌ی 75/ حماسه‌ی یاسین، صص 41و 40.