قبل از عاشورا می ‌‏بايست تلقی انسان اين باشد كه عاشورای سال ۶۱ است و ما الان در آستانه ورود به ماه محرم سال ۶۱ هستيم و كاروان سيدالشهداء(ع) نزديك كربلاست و ما هم اكنون در كربلا هستيم. انسان به خوبی می تواند خود را تحليل كند كه در كجا قرار دارد و اگر فاصله‌‏ای بين او و سيدالشهداء(ع) هست، اين فاصله بايد برداشته شود و لااقل تا روز عاشورا به نقطه‌‏ايی برسد كه در صف سيدالشهداء(ع) باشد و احساس كند جزو آن دسته از انسانهایی است كه همه چيز خود را در خدمت سيدالشهداء قرار داده و با دست باز و از سر وفا، تسليم سيدالشهداء نموده است. البته اين فاصله، در اين زمان كوتاه با امام حسين(ع) طی شدنی است. چون همه نمونه‌‏ها در دستگاه امام حسين(ع) وجود دارد.

 

كسانی از اصحاب حضرت اميرالمؤمنين(ع) بودند كه با تذكرات حضرت از قبل‏‌ها خود را مهيای عاشورا كرده بودند، تا آنهايی كه در بين راه و در روز عاشورا به حضرت پيوستند و… و اين نشان دهنده اين است كه اين فاصله در اين مهلت‌‏ها طی شدنی است. حتی انسان می تواند در ظهر عاشورا موضع و جبهه خود را تغيير دهد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *