قبل از عاشورا می بايست تلقی انسان اين باشد كه عاشورای سال ۶۱ است و ما الان در آستانه ورود به ماه محرم سال ۶۱ هستيم و كاروان سيدالشهداء(ع) نزديك كربلاست و ما هم اكنون در كربلا هستيم. انسان به خوبی می تواند خود را تحليل كند كه در كجا قرار دارد و اگر فاصلهای بين او و سيدالشهداء(ع) هست، اين فاصله بايد برداشته شود و لااقل تا روز عاشورا به نقطهايی برسد كه در صف سيدالشهداء(ع) باشد و احساس كند جزو آن دسته از انسانهایی است كه همه چيز خود را در خدمت سيدالشهداء قرار داده و با دست باز و از سر وفا، تسليم سيدالشهداء نموده است. البته اين فاصله، در اين زمان كوتاه با امام حسين(ع) طی شدنی است. چون همه نمونهها در دستگاه امام حسين(ع) وجود دارد.
كسانی از اصحاب حضرت اميرالمؤمنين(ع) بودند كه با تذكرات حضرت از قبلها خود را مهيای عاشورا كرده بودند، تا آنهايی كه در بين راه و در روز عاشورا به حضرت پيوستند و… و اين نشان دهنده اين است كه اين فاصله در اين مهلتها طی شدنی است. حتی انسان می تواند در ظهر عاشورا موضع و جبهه خود را تغيير دهد.