آيا اين بيچاره ها و مردم محروم و دورافتاده و مستضعف كه در بلاد اسلامى يا غير مسلمان مضطرّند و دسترسى به عالم روحانى ندارند و يا تمكّن ندارند، بايد نديده گرفته شوند؟! اگر ما آنها را كَالْعَدَم فرض كنيم، آيا در اين صورت ديگران، بالاترها(اولياى خدا و ملايكه و…) هم ما را كَالْعَدَم و ناديده فرض نمى كنند؟! از اهل علم كسانى كه براى تبليغ مى روند و خود را از رفتن معذور نمى دانند، بايد به جاهايى بروند كه ديگران نمى روند.اين كه آن آقا( آقا شيخ غلامرضا ـ رحمه اللّه) با آن عظمت و مقامات براى اين كار حاضر مى شد، بر ما هم حجّت تمام است. كارى كه براى شاگردانش به چند واسطه، هم ممكن بود!
منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد1 / محمد حسین رخشاد