در گذشته از هر شهرى، نمونه هاى خوبى از علما در نجف بودند. آقاى شيخ مهدى مازندرانى ـ رحمه اللّه ـ از شاگردان خوب مرحوم آخوند خراسانى ـ رحمه اللّه ـ و خيلى بحّاث بوده كه با آقا ضيا عراقى ـ رحمه اللّه ـ در يكى از كوچه هاى نجف بحث مى كنند و مباحثه آن دو طول مى كشد. «أَنَّا نَأْتِى الاْءَرْضَ نَنقُصُهَا مِنْ أَطْرَافِهَا» سوره ى رعد، آيه ى 41؛ سوره ى انبيا، آيه ى 44. ما رو به زمين آورده و از اطراف آن [عالمان آن ] مى كاهيم. براى اطّلاع از اين كه مراد از « اطرافها » در آيه ى شريفه عالمان ربّانى است. ر.ك: اصول كافى، ج 1، ص 38؛ من لايحضره الفقيه، ج 1، ص 186.
واقعا چه علما و بزرگانى جامع بين مقامات علمى و عملى در ايران بودند! اگر شيطان مهلت مى دهد از بى عرضگى او است اگر براى بلاد شيعه كه از علما خالى است مجلس عزا به پا كنند، جادارد!
منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد1 / محمد حسین رخشاد