اسلام در لغت به معني تسليم شدن و گردن نهادن است و قرآن کريم ديني را که به سوي آن دعوت مي‏کند از اين روي اسلام ناميده که برنامه کلي آن تسليم شدن انسان در مقابل خداي جهان است. علي (ع) در روز ايمان آوردن به پيامبر از لحاظ قدرت جسمي و رشد فکري به حدي رسيده بود که براي همه اين کارها شايستگي داشت و از لحظه‏اي که دست پيمان خدمت و فداکاري به سوي رسول خدا دراز کرد در تصميم خود راسخ بود و پيوسته گفتار خود را با کردار، توأم مي‏ساخت و در تمام مراحل زندگي مونس پيغمبر بود. علي (ع) در قول و فعل خود از خطا و معصيت مصون است و داناترين مردم به معارف و شرايع است. علاوه بر اين، حضرت يحيي هم در کودکي پيامبر شده و همچنين حضرت عيسي و چند نفر از امامان در کودکي به امامت رسيده‏اند.


پاسخ تفصيلي:
با عرض سلام خدمت پرسشگر محترم از اينکه سئوال خويش را با ما در ميان گذاشته‏ايد تشکر و قدرداني مي‏شود.
در پاسخ از سؤال، در ابتدا دلايلي که بر اعتبار اسلام کودک اقامه شده با قطع نظر از عصمت بررسي مي‏شود و در قسمت دوم به عصمت و ممتاز بودن ائمه وانبياء از ديگران مي‏پردازيم.


اما قسمت اول:
اولاً اين که معروف است علي (ع) در سن هفت سالگي ايمان آورده از نظر تاريخي اختلافي است و مسلم نيست. از ابن مسعود نقل شده که در سن پانزده سالگي يا شانزده سالگي ايمان آورده است.
و باز شداد بن اوس نقل مي‏کند که در پانزده سالگي. راوي ديگر نقل کرده در چهار ده سالگي و ديگري گفته در يازده سالگي و راوي ديگر نوشته در پانزده سالگي ايمان آورده است.(1)


ثانياً: اگر قبول کنيم که در هفت سالگي ايمان آورده، مي‏گوئيم سن بلوغ در احکام شرعيه معتبر است نه در امور عقليه، ايمان بخدا و يگانگي او و تصديق رسالت از امور عقلي است نه از تکاليف شرعي.


و ثالثاً: فزوني قوه مميزه و عقل آدمي در سنين بالا کليت ندارد و چه بسا کسي در سالهاي اوليه عمر، عقل و منطقش قوي‏تر از کسي باشد که در سنين چهل و يا پنجاه سالگي بسر مي‏برد.


رابعاً: ايمان علي )ع( مانند ايمان ديگران نبوده است، زيرا ايمان او از فطرت سرچشمه مي‏گرفت در صورتي که ايمان ديگران از کفر به ايمان بوده است و آن حضرت پيش از بعثت نبوي فطرةً، موحد بود، چنانکه خود آن جناب در نهج البلاغه مي‏فرمايد )فاني ولدت علي الفطرة و سبقت الي الايمان و الهجرة(2) (من بر فطرت توحيد ولادت يافتم و به ايمان و هجرت با رسول خدا بر ديگران سبقت گرفتم).


و خامساً: قول و فعل پيغمبر حجت مي‏باشد، زيرا که خداوند درباره آن حضرت مي‏فرمايد پيغمبر از روي هوي و هوس سخن نمي‏گويد، بلکه هر چه مي‏گويد از جانب وحي است.


بنابراين اگر ايمان ار روي تقليد و کودکانه بود نبي اکرم به او مي‏فرمود يا علي تو هنوز کودکي و بحد بلوغ و تکليف نرسيده‏اي در صورتي که نه تنها چنين حرفي را نزد، بلکه ايمانش را پذيرفت و وارث بودن و خلافت او را نيز صريحاً بعموم حاضرين گوشزد نمود.(3)
همچنين علي (ع) در آن روز از لحاظ قدرت جسمي و رشد فکري به حدي رسيده بود که براي هر کاري شايستگي داشت، لذا اين کودک هيچ گاه با کودکان ديگر انس نگرفت و در جرگه آنان وارد نشد و به بازي با آنها نپرداخت، بلکه از همان اول دست پيمان خدمت و فداکاري به سوي رسول خدا دراز کرد و در تمام مراحل زندگي، مونس پيغمبر بود.


جواب ديگر اينکه در امور شرعي بعضي‏ها بلوغ را معتبر نمي‏دانند. در عروة الوثقي سيد يزدي مي‏فرمايد: “عبادات بچه صحيح است و بعيد نيست بگوئيم که مي‏تواند اجير شود براي اتيان نماز ديگري”.(4) و ده‏ها روايت که مي‏فرمايند بچه‏ها را از سنين کم و بچگي به انجام تکاليف شرعي وادار نماييد.

 


اما قسمت دوم: “لما يقاس بال محمد من هذه الامة احد”؛(5) هيچ فردي از افراد اين امت با خاندان پيغمبر مقايسه نمي‏شود.
ائمه از اول تولد تا پايان زندگي معصوم هستند. روايات زيادي داريم که پيغمبر فرموده علي در قول و فعل معصوم و از خطا و معصيت مصون است و از طرف ديگر مي‏دانيم علي (ع) دومين شخصيت عالم هستي است، وقتي حضرت يحيي که يکي از پيامبران بزرگ الهي است در کودکي به مقام نبوت رسيده، خداوند آنچنان عقل روشن و درايتي به او داد که شايسته پذيرش اين منصب شد. يا در رابطه با حضرت عيسي در سوره مريم آيه 12 آمده: ما فرمان نبوت و عقل و هوش و درايت را در کودکي به او داديم که در ابتداي تولد گفت من بنده خدايم او کتاب آسماني به من مرحمت کرد و مرا پيامبر قرار داد. يا امام جواد در سن 7 سالگي به امامت رسيد و رهبري و زعامت امت اسلامي را بدست گرفت.(6) وهمچنين امام هادي و امام زمان در کودکي به امامت و رهبري رسيده‏اند، پس چه مانع دارد امام علي (ع) در کودکي با بصيرت و بينش کامل به پيامبر اسلام ايمان بياورد، کسي که پيامبر فرموده: علي (ع) هميشه با حق است و حق و قرآن هميشه با او است تا قيامت از حق جدا نمي‏شود.

 


منابع جهت مطالعه بيشتر:
1. تفسر نمونه ج13.

2. شيعه در اسلام.

3. فروغ ولايت.

4. علي کيست؟ فضل اللَّه کمپاني.

5. نهج البلاغه خوئي جلد8، ص282.

 

منبع:پرسمان



(1) . منهاج البراعة في شرع نهج البلاغة، ميرزا حبيب اللَّه خوئي، کتاب فروشي اسلامي تهران، ناشر مؤسسه دار العلم قم، چاپ سوم، ص284.

(2) . نهج البلاغه، خ/57.

(3) . منهاج البراعة شرح نهج البلاغه، جلد 8 صفحات 268 به بعد تا 290، و تاريخ طبري، بيروت، دار المعرفة، 1407 ه ق، ج19، ص74.

(4) . عروة الوثقي، ج1، ص748 علي کيست؟ فضل اللَّه کمپاني، ص20 به بعد.

(5) . شرح نهج البلاغه، ابن ابي الحديد، دار احياء الکتب العربية، چاپ دوم، 1385 ق، ج1، ص140.

(6) . از شيعه در اسلام، ص26 و تفسير نمونه جلد 13، آيات 12 و 30 سوره مريم.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *