هركس كه به او چيزی داده اند، درساعات سحر داده اند. نمازهای واجب را اگر نخوانی خوف كتك خوردن و عقاب است؛ اما در نافله اين حرف ها نيست، بنده با تمام رغبت وآزادی آن را انجام می دهد، نافله ای انسان را ترقی می دهد كه كاشف از محبت الله باشد.
اگركسی بداند نافله چيست، بهشت وجهنم را فراموش می كند! درحديث داريم كه خداوند می فرمايد: “آفرين به بندگان من و زائران من” كسی كه در دل شب برای مناجات با محبوب ازلی وخواندن نماز شب بيدار میشود، زائر خداوند است! انسان می رود به زيارت اكرم الاكرمين! آيا مرتبه ای از اين بالاتر هست كه خداوند به بنده اش كه آزروی عشق ومحبت او در دل شب بيدار شده است، بگويد:خوش آمدی! مرحبا! تو زائر منی!