فرمود: اگر کار دو طایفه از مؤمنین «اقْتَتَلُوا»[1] به جنگ و کشتن همدیگر رسید، دست به شمشیر بردند، دست به چاقو بردند، دست به گلوله بردند و خون مطرح است؛ «فَأَصْلِحُوا» این فاء، یعنی بلافاصله «فَأَصْلِحُوا بَيْنَهُما» شما قیام بکنید و این‌ها را به صلح دعوت بکنید، بین این طایفه ایجاد صلح بکنید.
«بَغَتْ إِحْداهُما عَلَى الْأُخْرى» اگر دیدید یک طرف گردن کلفت است، زور دارد، پول دارد، می‌فرماید: «بَغَتْ إِحْداهُما عَلَى الْأُخْرى» اگر دیدید یک طرف قدرت دارد، سلاح دارد، عِدّه و عُدّه دارد، امّا طرف مقابل او امکان دفاعی ندارد. «فَقاتِلُوا الَّتي تَبْغي» شما با آن کسی که گردن کلفت است و دارد زور می‌گوید، بجنگید. ما طرف دعوا نیستیم ولی خدا می‌گوید بروید طرف بشوید. این وظیفه‌ی جامعه‌ی اسلامی است که از مظلوم دفاع بکند.
[1]– سوره‌ی حجرات، آیه 9.