در هنگام روز مشاغل انسان زياد است: «إِنَّ لَكَ فِي النَّهارِ سَبْحاً طَوِيلاً».[1] رفت و آمد، گفت و گو و ديد و بازديد زياد است؛ اما سحر آرام است. با كسى گفت و گويى نداريد، كسى مزاحم شما نيست و شما با كسى كار نداريد؛ مى توانيد با دوست حقيقى تان كه خدا است، گفت و گو كنيد: «إِنَّ ناشِئَةَ اللَّيْلِ هِيَ أَشَدُّ وَطْئاً وَ أَقْوَمُ قِيلاً».[2] اين در صورتى است كه در روز مزاحم ها را به درون راه ندهيم، آن قدر واردات به دل نسپاريم كه اگر سحر خواستيم با خدا سخن بگوييم، همه اين ها سر بر آورند.
گفتن، شنيدن و بحث درباره مسائلى كه مربوط به ما نيست سودى ندارد. چرا عمر را تلف كنيم. در قرآن كريم فرمود: يك عده زندگى هرج و مرج دارند: «فَهُمْ فِي أَمْرٍ مَرِيجٍ».[3] مريج يعنى هرج و مرج. اين افراد خواب هم كه مى بينند خوابشان اضغاث احلام است. اگر انسان باغى داشته باشد كه در آن سبزى و خوراكى بكارد و علف هاى هرزش را وجين نكند، اگر فرضا يك دسته هزار برگى از سبزى هاى اين باغ را بچينيد، 5 ـ 6 برگ آن خوراكى است. اين را اضغاث مى گويند. اضغاث احلام يعنى خواب هاى پريشان كه همه اش نتيجه و اثر افعال روزانه انسان است.
منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف:آیت اللّه عبداللّه جواد آملی/پرسش وپاسخ دانشجویی
[1] – سوره مزمل73: آيه 7.
[2] – همان، آيه 6.
[3] – سوره ق50: آيه 5.