هفدهم رمضان سال دوم هجرى، سالروز جنگ بدر (اولين جنگ رسمى ميان پيامبر خدا صلى الله عليه و آله و مشركان مكّه) است كه به جنگ «بدر القتال» و «بدر الكبرى» معروف شده است.[1]
در يك طرف اين نبرد نابرابر، نيروهاى مسلمان با كمترين ساز و برگ جنگى قرار داشتند. تعداد 313 تن با سه اسب و هفتاد شتر، نيرويى نبود كه بتواند از نظر نظامى در مقابل نيروى 950 نفره با صد اسب و هفتصد شتر،[2] ششصد نيروى زره پوش[3] و مجهّز به بيشترين سلاح هاى رايج در آن زمان و آن ناحيه، مقاومت كند.
اما اين نبرد ـ كه به فرمايش رسول خدا صلى الله عليه و آله اولين نبردى بود كه در آن خداوند اسلام را عزيز و سربلند گرداند و اهل شرك را به ذلّت نشاند[4] توانست در بُعد ديگر، نابرابرى قدرت ايمان را در برابر قدرت سلاح به اثبات رساند و نشان دهد كه كارآيى ايمان، توان به پيروزى رساندن يك گروه كوچك، بر لشكر بزرگ تا دندان مسلح را دارد. به گونه اى كه در طول زمانى يك نيمروز، گروه كوچك مسلمانان توانستند تنها با دادن چهارده شهيد، هفتاد تن از سپاه شرك را كشته و هفتاد تن ديگر را به اسارت درآورند[5] و با به غنيمت گرفتن 150 شتر، ده اسب و مقدار زيادى كالا،[6] آنان را به خاك ذلّت نشانند و سپاه شرك را ـ كه در حقيقت تجسّم شيطان بودند ـ سركوب كنند. چنان كه پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود: «در هيچ روزى به جز روز عرفه ـ كه روز نزول رحمت الهى است ـ شيطان چنان كه در جنگ بدر تحقير شد، تحقير نشده بود.[7]
اين جنگ به ظاهر كوچك، چنان در پيشگاه خداوند داراى اهميت است كه در ميان وقايع تاريخ اسلام، مقام اول نزول آيات را به خود اختصاص داده است.[8]
نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه ها
نویسنده:گروه مؤلفان
[1] – طبقات ابن سعد، ج 2، ص 8.
[2] – المغازى، ج 1، ص 39.
[3] – چكيده تاريخ پيامبر اسلام صلىاللهعليهوآله، ص 78.
[4] – المغازى، ج 1، ص 21.
[5] – طبقات، ج 2، ص 15؛ تاريخ يعقوبى، ج 2، ص 45 و 46.
[6] – تاريخ سياسى اسلام، سيره رسول خدا صلىاللهعليهوآله، ص 435.
[7] – المغازى، ج 1، ص 77 و 78.
[8] – چكيده تاريخ پيامبر اسلام، ص 83، اين آيات را از قرار زير بر مىشمارد: آل عمران 3، آيات 12، 13، 123؛ نساء (4)، آيه 77 و 78؛ انفال، آيات 1 ـ 19 و 36 ـ 51 و 67 ـ 71؛ حج (22)، آيات 124 ـ 127. براى اطلاع از مفاد و تفسير بعضى از آيات ر.ك: تاريخ سياسى اسلام، سيره رسول خدا صلىاللهعليهوآله، صص 442ـ447.