شیخ مفید گوید:
آن‌گاه زنان و کودکان را فراخواندند و آنان را در برابر یزید نشاندند. وی صحنه‌ی ناپسندی را دید، گفت: بدا بر ابن زیاد! اگر میان شما و او خویشاوندی بود، با شما چنین نمی‌کرد و شما را این چنین نمی‌فرستاد.
قال المفید:
ثُمَّ دَعَی النِّسَاءِ وَ الصِّبْيَانِ فَأُجْلِسُوا بَيْنَ يَدَيْهِ فَرَأَى هَيْئَةً قَبِيحَةً فَقَالَ قَبَّحَ اللَّهُ ابْنَ مَرْجَانَةَ لَوْ كَانَتْ بَيْنَكُمْ وَ بَيْنَهُ قَرَابَةُ رَحِمٍ مَا فَعَلَ هَذَا بِكُمْ وَ لَا بَعَثَ بِكُمْ عَلَى هَذِهِ الصُّورَةِ.[1]
[1]– الارشاد: 246، امالی الصّدوق: 142 ح 4، البحار 45: 136.
