سیّد بن طاووس گوید:
راوی گوید: خانواده‌ی امام حسین (ع) و بازماندگان او را در حالی که به ریسمان بسته بودند، نزد یزید آوردند. چون در آن حال در برابر او ایستادند، علیّ بن حسین (ع) فرمود: ای یزید تو را به خدا سوگند می‌دهم! چه گمان به پیامبر خدا داری اگر ما را در این حالت ببیند؟ یزید دستور داد تا ریسمان‌ها را باز کردند.
قال السّیّد بن طاووس:
ثُمَّ أُدْخِلَ ثَقَلُ الْحُسَيْنِ (ع) وَ نِسَاؤُهُ وَ مَنْ تَخَلَّفَ مِنْ أَهْلِ بَيْتِهِ عَلَى يَزِيدَ وَ هُمْ مُقَرَّنُونَ فِي الْحِبَالِ فَلَمَّا وَقَفُوا بَيْنَ يَدَيْهِ وَ هُمْ عَلَى تِلْكَ الْحَالِ قَالَ لَهُ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ (ع): «أَنْشُدُكَ اللَّهَ يَا يَزِيدُ مَا ظَنُّكَ بِرَسُولِ اللَّهِ (ص) لَوْ رَآنَا عَلَى هَذِهِ الصِّفَةِ» فَأَمَرَ يَزِيدُ بِالْحِبَالِ فَقُطِّعَتْ.[1]
[1]– اللهوف: 213، تسلیة المجالس و زینة المجالس 2: 383، البحار 45: 131، العوالم 17: 432.