ابن حمزه از منهال بن عمرو نقل می‌کند:
به خدا قسم سر امام حسین (ع) را بر نیزه دیدم که با زبانی فصیح و رسا سوره‌ی کهف می‌خواند تا به آیه‌ی «أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحابَ الْكَهْفِ …» رسید. مردی گفت: به خدا قسم یا ابا عبدالله! سر تو شگفت‌تر از شگفت است.
روی ابن حمزة:
عن المنهال بن عمرو، قال: أنا و اللّه رأيت رأس الحسين (ع) على قناة يقرأ القرآن بلسان ذلق ذرب يقرأ سورة الكهف حتّى بلغ: «أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحابَ الْكَهْفِ وَ الرَّقِيمِ كانُوا مِنْ آياتِنا عَجَباً» فقال رجل: و رأسك- و اللّه- أعجب يا ابن رسول اللّه من العجب.[1]
[1]– الثّاقب فی المناقب: 333 ح 1.