سؤال: در اوصاف موءمن در روايت آمده است كه: « و صَلاةٌ فى شُغْلٍ. »( اصول كافى، ج 2، ص 231؛ وسائل الشيعة، ج 15، ص 187؛ بحار الانوار، ج 64، ص 271 و 294.) معناى اين عبارت چيست؟
جواب: يعنى در وقت اشتغال به كار، نمازش را هم به موقع مى خواند.
سؤال: اين براى موءمن چه امتيازى مى تواند باشد؟
جواب: يعنى اين كه به واسطه ى شغلش از نماز منصرف نمى شود.( اشاره به آيه ى 37 سوره ى نور. ) قطعا داعى و صارف قوى لازم دارد كه از بازار و گرمى آن و كار در وقت نماز، دست بردارد. هر چند ديگران هم نماز مى خوانند، ولى ممكن است تأخير بيندازند و مواظب اول وقت و وقت فضيلت و درك آن نباشند و از آن ها فوت شود.
منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد1 / محمد حسین رخشاد