چون ملايكه ديدند معجون و خميره و طينت آدم ـ عليه السّلام ـ سنگين، تيره و از آب و گِل است، عرض كردند:
«أَتَجْعَلُ فِيهَا مَن يُفْسِدُ فِيهَا وَ يَسْفِكُ الدِّمَآءَ» آيا مى خواهى كسى را در روى زمين قرار دهى كه در آن تباهى كند و خون ها بريزد؟!سوره ى بقره، آيه ى 30.
او غضب و شهوت دارد و جنگ و خونريزى به پا مى كند و نمى تواند مثل ما پرواز كند، ولى خداوند به آنها فهماند كه بشر خاكى مى تواند بالاتر از ملايكه اوج گيرد و فراتر از مقام آن ها قدم نهد.
البتّه ما به همان سنگينى و به همان حالت خاكى باقى مانده ايم.(اشاره به آيه ى 176 سوره ى اعراف كه مى فرمايد:«وَلَـكِنَّهُوآ أَخْلَدَ إِلَى الاَْرْضِ وَاتَّبَعَ هَوَلـهُ» ) خدا نكند حرام در نزد انسان زينت داده شود. اين يك بيمارى قلبى است كه انسان بدان مبتلا مى شود، و با وجود راه هاى حلال كه نيازش را بر آورده مى كند، خود را به حرام گرفتار مى نمايد! انسان مى تواند به اختيار خويش همنشين سلمان، و يا ابوجهل گردد.
منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد1 / محمد حسین رخشاد