بيانى نورانى از امام صادق ـ سلام اللّه عليه ـ رسيده است كه «ما ضَعُفَ بَدنٌ عَمّا قَوِيَتْ عَلَيْهِ النِّيَّةُ»[1] با اراده قوى هرگز بدن، گرفتار ضعف نمى شود. در بين تن و جان اصالت از آن جان است. اين چنين نيست كه بدن بتواند مستقيما فتوا دهد و بگويد من اين كار را نمى توانم انجام دهم. اگر اراده قوى باشد هرگز بدن گرفتار ضعف نمى شود. اين از غُرَرِ بيانات امام ششم (علیه السّلام) است. وقتى نيّت نسبت به يك امر، قطعى و قوى شد بدن همراهى مى كند.
به ما گفته اند بدن مركوب خوبى است، اين مركوب و ابزار را از دست ندهيد، كارى كه به اين بدن آسيب برساند نكنيد. لذا گفتند اگر وضو براى بدن ضرر دارد تيمم كنيد، اگر روزه در ماه رمضان براى بدن ضرر دارد در وقت ديگر قضايش را بجا آوريد. اگر احيانا مى بينيد بدن بعضى ها در قبر نمى پوسد براى اين است كه بدن تعديل شده است و تحت رهبرى روح درست حركت كرده است، حيف است انسان اين زير دست را برنجاند.
روح نسبت به بدن ولايت دارد انسان حق ندارد به بدن خود ظلم كند، كارى كند كه باعث هلاكت اين بدن شود، چنين كارى حرام است. بدن اسير روح است چه بهتر كه از اين بدن حداكثر بهره را ببريم، بنابراين با پرهيز از افراط و تفريط، انسان مى تواند حد متعادل و اراده قوى داشته باشد. اگر خداى ناكرده بدن از پا در افتاد ديگر به درد كسى نمى خورد. شما ان شاء اللّه در آينده بايد به اين جامعه خدمت كنيد، تدريس كنيد، كتاب بنويسيد، پس يكى از بهترين كارها اين است كه به فكر سلامت بدن خود باشيد.
منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف:آیت اللّه عبداللّه جواد آملی/پرسش وپاسخ دانشجویی
[1] – وسائل الشيعه، ج 1، ص 53.