
«بیضاوی» در تفسیر خود درباره آیه «وَ ما أَنْتَ بِمُسْمِعٍ مَنْ فِي الْقُبُور» مي نويسد:
«مراد از آن، کفار هستند؛ چرا که امیدی به هدایت کفار نیست و همان گونه که شنیدن اموات سودی به حالشان ندارد، هدایت کفار هم بی ثمر است. [در نتیجه وجه شبه میان مرده و کافر عدم اطاعت پذیری ایشان است نه شنوایی]؛ چرا که کافر می شنود».
برچسب خوردهالغدیر, الغدیر علامه امینی, اموات, اموات می شنوند, امیرالمؤمنین علیه السلام, بیضاوی, پیامبر, پیامبر اسلام, پیامبر اسلام (ص), پیامبر اسلام صلی اللّه علیه وآله, پیامبر صلی اللّه علیه وآله, تاریخ, تاریخ اسلام, تاریخ شیعه, ترجمه الغدیر, تشیّع, تفسیر بیضاوی, حضرت علی علیه السلام, شیعه, عبدالله بن عمر, عکس نوشته, علّامه امینی, علی, علی علیه السلام, غدیر, کافر, کتاب تفسیر بیضاوی, کفّار, متن الغدیر, هدایت کفار