علامه مجلسی گوید:
از برخی راویان نقل شده که نزد امام رضا (ع) بودم. علیّ بن ابی‌حمزه و ابن سراج و ابن مکاره وارد شدند. پس از سخنانی که میان آنان و امام درباره‌ی امامتش گذشت، علیّ بن ابی‌حمزه گفت: از پدرانت برای ما روایت شده که عهده‌دار امر دفن امام، جز امام نمی‌شود. امام پرسید: پس بگو حسین بن علی (ع) امام بود یا نه؟ گفت: امام بود. پرسید: چه کسی عهده‌دار کار او شد؟ گفت: علیّ بن الحسین (ع). پرسید او کجا بود؟ او که دست ابن زیاد اسیر بود! گفت: بی آن‌که بفهمند بیرون آمد و پدرش را دفن کرد و برگشت. امام رضا (ع) فرمود: خدایی که می‌تواند امام سجّاد (ع) را به کوفه ببرد تا پدرش را دفن کند، می‌تواند صاحب امر امامت را به بغداد برساند تا عهده‌دار کفن و دفن پدرش شود و برگردد، در حالی که نه در زندان است و نه اسیر.
روی المجلسی:
عن الكشي، عن مُحَمَّدُ بْنُ مَسْعُودٍ، عَنْ جَعْفَرِ بْنِ أَحْمَدَ عَنْ حَمْدَانَ بْنِ سُلَيْمَانَ، عَنْ مَنْصُورِ بْنِ الْعَبَّاسِ، عَنْ إِسْمَاعِيلَ بْنِ سَهْلٍ، عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِنَا، قَالَ: كُنْتُ عِنْدَ الرِّضَا (ع) فَدَخَلَ عَلَيْهِ عَلِيُّ بْنُ أَبِي حَمْزَةَ وَ ابْنُ السَّرَّاجِ وَ ابْنُ الْمُكَارِي فَقَالَ عَلِيٌّ بَعْدَ كَلَامٍ جَرَى بَيْنَهُمْ وَ بَيْنَهُ (ع) فِي إِمَامَتِهِ:
إِنَّا رُوِّينَا عَنْ آبَائِكَ (ع) أَنَّ الْإِمَامَ لَا يَلِي أَمْرَهُ إِلَّا إِمَامٌ مِثْلُهُ فَقَالَ لَهُ أَبُو الْحَسَنِ (ع): فَأَخْبِرْنِي عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ (ع) كَانَ إِمَاماً أَوْ غَيْرَ إِمَامٍ؟ قَالَ: كَانَ إِمَاماً، قَالَ: فَمَنْ وَلِيَ أَمْرَهُ؟ قَالَ: عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ (ع) قَالَ: وَ أَيْنَ كَانَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ؟ كَانَ مَحْبُوساً فِي يَدِ عُبَيْدِ اللَّهِ بْنِ زِيَادٍ! قَالَ: خَرَجَ وَ هُمْ كَانُوا لَا يَعْلَمُونَ حَتَّى وَلِيَ أَمْرَ أَبِيهِ ثُمَّ انْصَرَفَ. فَقَالَ لَهُ أَبُو الْحَسَنِ (ع) إِنَّ هَذَا الَّذِي أَمْكَنَ عَلِيَّ بْنَ الْحُسَيْنِ أَنْ يَأْتِيَ كَرْبَلَاءَ فَيَلِيَ أَمْرَ أَبِيهِ فَهُوَ يُمَكِّنُ صَاحِبَ هَذَا الْأَمْرِ أَنَّ يَأْتِيَ بَغْدَادَ فیلی وَ يَلِيَ أَمْرَ أَبِيهِ ِ ثُمَّ يَنْصَرِفَ وَ لَيْسَ فِي حَبْسٍ وَ لَا فِي إِسَار.[1]
[1]– البحار 45: 169ح 18 و 48: 270 ضمن ح 29.