«ظلم» در مقابل «عدل» به معناى ندادن حق كسى است كه صاحب حق است و امام حسين (عليه السلام) بدين جهت مظلوم تلقى مى شود كه حق ولايت و زعامت بر مسلمين ـ كه از بارزترين حق اباعبدالله ـ بود از آن حضرت ستانده شد. علاوه بر آنكه حقى نيز بر عموم مسلمانان داشت و آن عبارت بود از شناختن و محبت وى كه متأسفانه به جهت تبليغات سوء، موقعيت، معنويت و جايگاه رفيع و بلند ايشان نزد مسلمانان، ادا نگشت و با حجاب هاى ظلمانى چون جهالت، خباثت و خيانت، مقام منيع آن چهره ملكوتى پوشانده شد و آن جلوه الهى، به تمام ظهور و بروز نمايان نگشت!
كشته شدن سيدالشهداء (عليه السلام) در مقابل اين دو ظلم بسى ناچيز است، كشتن وى بزرگ ترين ظلم به آن حضرت نبود ؛ بلكه نشناختن او و نشناساندنش، بزرگ ترين ظلم به ايشان در تاريخ بشريت بوده و هست.
بايد توجه داشت در واژه شناسى، واژه «مظلوم» با كلمه «مُنْظَلَم» متفاوتند، «مُنْظَلَم» كسى است كه ظلم را مى پذيرد و هيچ مقاومتى در برابر آن نمى كند؛ ولى مظلوم كسى است كه به او ظلم مى شود و او در برابر آن آرام نمى نشيند و با تمام وجود و امكانات مبارزه مى كند. در فرهنگ دينى «ظلم پذيرى» مذموم و «ظلم ستيزى» پسنديده است.
نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه ها
نویسنده:گروه مؤلفان