نداشتن جرأت در انجام كارها و عدم اعتماد به نفس، ممكن است ناشى از حالات زير باشد:
الف. خود كمبينى ؛ انسان با آنكه داراى ارزشها و لياقتهاى خاص خود است، ولى خود را ناچيزتر از آنچه هست، مىانگارد! به عبارت ديگر خود و ارزشهاى خويش را باور ندارد.
ب. ديگر بزرگبينى ؛ منظور اين است كه گاهى انسان براى ديگران هيبتى تصوّر مىكند و آن چنان آنها را در خيال خود بزرگ جلوه مىدهد، كه گويى خودش در برابر آنان مورى به درگاه سليمان و يا ذرهاى در برابر خورشيد است و همين امر باعث مىشود وقتى در برابر آنها قرار گرفت، دست و پاى خودش را گم كند.
ج. عدم اعتماد به نفس ؛ اين امر گاهى به جهت عدم تسلّط است؛ چون بر چيزى كه بايد بازگو كند، كاملاً مسلّط نيست و دچار تزلزل مىشود.
براى درمان اين پديده مىتوان به راهكارهاى عملى زير توجه كرد. البته ضرورى است اين راهكارها به طور جدى و پىگير دنبال شود:
1 – قبل از هر چيز، شناخت خود را از توانمندىها و نقاط قوت و خصوصيات مثبت خويش گسترش دهيد و در نتيجه خود را مثبت ارزيابى كنيد.
2 – به تجربههاى تلخ و شكستهاى گذشته و نيز احساسات و تخيلات منفى درباره خود نينديشيد و بكوشيد آنها را از فضاى ذهنتان بيرون بريزيد.
3 – در انتخاب دوستان، همدرسىها و هم اتاقىهاى خود دقت كنيد. بكوشيد با افراد بانشاط و اجتماعى بيشتر رفت و آمد كرده و از نحوه برخورد و روابط اجتماعى آنها الگو بگيريد.
4 – اگر در ابتدا دچار اضطراب شديد، نبايد نگران شويد ؛ تا به زمين نخوريد راه رفتن را نمىآموزيد.
5 – در محيطهاى دوستانه بيشتر صحبت كنيد.
6 – اگر وارد محيط جديدى شديد، سعى كنيد به آداب رسوم آن آشنا شويد ؛ ولى محكوم آن نشويد.
7 – اگر به هنگام صحبت از نگاه كردن در چهره ديگران هراس داريد و موجب اضطراب شما مىشود، سعى كنيد به آنها خيره نشويد و به آنها توجه نكنيد.
8 – مسئوليتپذيرى در اجتماع را در كارهاى كوچك و كوتاه مدت، آغاز و تمرين كنيد تا ابهت خيالى اين محيط براى شما از بين برود.