امام: زن بايد با اجازه شوهرش به اعتكاف برود و اگر اجازه ندهد – چنانچه باعث تضييع حق (زناشويى) او شود – بنابر احتياط واجب اعتكافش باطل است و اگر با حق او منافات نداشته باشد، اعتكافش صحيح است.[1]
آيات عظام بهجت و تبريزى: زن بايد با اجازه شوهرش به اعتكاف برود و اگر اجازه ندهد – چنانچه باعث تضييع حق (زناشويى) او شود – اعتكافش باطل است و اگر با حق او منافات نداشته باشد، بنابر احتياط واجب باطل است.[2]
آيات عظام سيستانى و صافى: زن بايد با اجازه شوهرش از منزل بيرون رود و اگر اجازه ندهد، اعتكافش باطل است (هر چند باعث تضييع حق زناشويى او نشود).[3]
آيات عظام فاضل و وحيد: زن بايد با اجازه شوهرش به اعتكاف برود و اگر اجازه ندهد – چنانچه باعث تضييع حق (زناشويى) او شود – اعتكافش باطل است و اگر با حق او منافات نداشته باشد، اعتكافش صحيح است.[4]
آية اللّه مكارم: بنابر احتياط واجب، زن بايد با اجازه شوهرش به اعتكاف برود و اگر اجازه ندهد – چنانچه باعث تضييع حق (زناشويى) او شود – بنابر احتياط واجب اعتكافش باطل است.[5]
آية اللّه نورى: زن بايد بااجازه شوهرش به اعتكاف برود و اگر اجازه ندهد – چنانچه باعث تضييع حق (زناشويى) او شود – اعتكافش باطل است و اگر با حق او منافات نداشته باشد، اعتكافش صحيح است، مگر آنكه روزه او در اعتكاف مستحبى باشد.[6]
پی نوشت ها
[1] – امام، تحريرالوسيله، ج 1، مشروط الاعتكاف، السادس و استفتاآت، ج 3، حقوق زوجيت، س 16.
[2] – بهجت، توضيحالمسائل، متفرقه، م 18 ؛ وسيلهالنجاه، ج 1، م 1193 و تبريزى، منهاجالصالحين، ج 1، م 1069.
[3] – صافى، عروهالعباد، ج 1، شروط الاعتكاف، م 1402، السادس و توضيحالمسائل، م 2421 و سيستانى، تعليقات على العروة، شرائط الاعتكاف، السابع.
[4] – وحيد، منهاجالصالحين، ج 2، م 1069، الخامس و توضيحالمسائل، م 2476 و فاضل، تعليقات على العروة، ج2، شرائط الاعتكاف، السابع.
[5] – مكارم، تعليقات على العروة، شرائط الاعتكاف، السابع و استفتاآت، ج 2، س 963.
[6] – ورى، تعليقات على العروة، شرائط الاعتكاف، السابع و توضيحالمسائل، م 2408.