ممكن است در قشر مداح و ذاکر اهل بيت (عليهم السلام) ضعف‌هايی هم وجود داشته باشد؛ اين ضعف‌ها را بايد دوستانه و همراه با تذكر و پيشنهاد مناسب برطرف كرد. اشكال بدون پيشنهاد، سرزنش است و بايد از آن پرهيز داشت. اين قشر نبايد احساس کند توسط روحانيت سرزنش می شود. بايد توجه داشت که گاهي اقبال اجتماعی به آنها بيش تر از اقبال به روحانيت است. اقبال به آنها در واقع اقبال به امام حسين (عليه السلام) است. اقبال به روحانيت هم اقبال به امام حسين (عليه السلام) است. اقبال به مداح امام حسين (عليه السلام)، اقبال به دستگاه امام حسين (عليه السلام) است.
البته بايد تلاش کرد كه اقبال به معارف اسلام افزايش يابد و حتی قشر مداحان هم به تدريج اهل دقت در معارف شيعه شوند و فقط در حد ظاهر حركت نكنند. در گذشته بخش عمده‌ای از معارف شيعه از طريق اين قشر و به وسيله ی اشعار خوب و متين به جامعه منتقل می شده است. گاهی مطلب عميقی را در يك شعر حكيمانه و تأثيرگذار به مخاطب منتقل می کنند و در عين حال طبقه ی مرجع [و موازی] نيز درست نمی كنند.