آقا سيّدمحمّد شفتى ـ رحمه اللّه ـ يك جگر خريده بود و به منزل مى برد، در راه حيوانى را با بچّه هايش ديد، ترحّم نمود و مقدارى از جگر را جلو آنها انداخت، سپس مقدار ديگر و… تا اين كه تمام جگر را به آنها داد. گويا سيّد ـ رحمه اللّه ـ تشخيص داده بود كه آنها اَحْوَجْ و نيازمندتر از اهل منزل هستند. از همان جا بابِ حكمت و معرفت به رويش گشوده شد.
منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد1 / محمد حسین رخشاد