رسم است كه فقها و مراجع احتياطات خود را به « اَلاْءَعْلَم فَالاْءَعْلَم » ارجاع مى دهند، ولى مرحوم آقا ميرزا محمّد تقى ـ رحمه اللّه ـ زياد ارجاع مى دادند نه به يك فرد و دو فرد؛ زيرا خودشان بسيار احتياطى بودند و نمى توانستند در مسايل به يك طرف فتوى دهند، ناچار به ساير فقهاى عصر خود در بلاد ارجاع مى دادند و اهل « أَلاْءَعْلَمُ فَالاْءَعْلَم » نبودند، لذا به هر كدام از فقهاكه در نزد ايشان با بيّنه ى شرعى ثابت مى شد كه مجتهد عادل است ارجاع مى دادند، و اگر اجتهاد و عدالت شخصى به بيّنه ثابت نمى شد، به او ارجاع نمى دادند هر چند به علميّت و اجتهاد معروف و بلكه اعرف از ديگران بود، زيرا معروفيّت به اجتهاد اعمّ از اجتهاد با عدالت است.
منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد1 / محمد حسین رخشاد