یادم می‌آید که در آموزش خودرو، پایش ضرب خورد. چون وضع خوبی نداشت، به او گفتیم: «برگردید! ادامه‌ی آموزش برای شما ضرر دارد.»
امّا او به هیچ وجه حاضر به ترک آموزش نبود و در جواب ما گفت: «من به همین شکل هم قادرم کار را ادامه بدهم.»
و با این که درد زیادی را تحمّل می‌کرد، همچنان ایستاد و خم به ابرو نیاورد.
منبع: کتاب رسم خوبان 4 ـ صبر و استقامت ـ صفحه‌ی 93/ بحر بی‌ساحل، ص 91.