اخلاص در عمل

“اخلاص در عمل موجب جاري شدن سرچشمه‌هاي حكمت بر زبان آدمي است؛ «من اخلص لله اربعين صباحا فجر الله ينابيع الحكمه من قلبه على لسانه‏»؛  حکمت در قلب مي‌جوشد و بر زبان جاري مي‌شود. سرچشمة حكمت، كتاب الهي است؛ «تِلْكَ آياتُ الْكِتابِ الْحَكيمِ»،  «كِتابٌ أُحْكِمَتْ آياتُهُ ثُمَّ فُصِّلَتْ مِنْ لَدُنْ حَكيمٍ خَبيرٍ»؛  حقايق اين كتاب حكيم و عليم به تدريج در قلب وارد و بر زبان جاري مي شود. اين همان حكمتي است كه خداي متعال به اهل‌بيت (عليهم السلام) عطاء كرده است؛ «أَنَا دَارُ الْحِكْمَةِ وَ عَلِيٌّ بَابُهَا فَمَنْ أَرَادَ الْحِكْمَةَ فَلْيَأْتِ الْبَابَ».  انسان وارد اين دار حكمت نمي شود مگر به واسطة اخلاص. انسان وقتي وارد اين دار شد، به قدري که از آن حكمت به او عطا مي شود، مي‌تواند اثرگذار باشد.”