همه مراجع (به جز تبریزى): اگر فراگیرى مسائل پزشكى، در حدى است كه حفظ سلامتى و جان بیماران (هر چند در آینده)، متوقف بر آن باشد ؛ به مقدار ضرورت و ناچارى جایز است.[1]
آیه اللّه تبریزى: اگر فراگیرى مسائل پزشكى، در حدى است كه حفظ سلامتى و جان بیماران (هر چند در آینده) و یا حفظ پیشرفت و فرهنگ طب مسلمانان، متوقف بر آن باشد، اشكال ندارد.[2]
منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی
[1] – فاضل، ج1، س2082 و 2090 ؛ مكارم، استفتاءات، ج1، س1551 و 1573 ؛ صافى، هداية العباد، ج2، النكاح، م22 و جامعالاحكام، ج2، س1706 ؛ نورى، استفتاءات، ج1، س957 ؛ بهجت، احكام و استفتاءات پزشكى، ص33، س20 ؛ امام، استفتاءات، ج3، نظر ، س47 و 49 و 50 ؛ دفتر: سيستانى، وحيد.
[2] – تبريزى، صراطالنجاة، ج 1، س 978.